آخرين سفر ما به قاره منجمد و فراموش شده "قطب جنوب"

عبدالله امیدوار در کنار پنگوئن های قطب جنوب

در بين دوازده كشوري كه در قطب جنوب پايگاه هاي علمي دارند، هر ساله، هيأتي را به قطب جنوب مي فرستند.

به دليل اينكه مردم و دولتمردان شيلي با فعاليتهاي ما دو برادر آشنا شده بودند، لذا اين امكان بزرگ را به ما دادند تا عبدالله درمعيت گروه علمي و تحقيقي كشورشيلي به اين سفر پرماجرا اقدام نمايد. در اين موقع لازم مي دانم كه از دولت و ملت شيلي بواسطه خدمت گرانمايه اي كه نسبت به ما مبذول داشتند، تشكر و قدرداني نمائيم.

در يكي از نخستين روزهاي دسامبر 1966 ميلادي در ساعت معين در اسكله بندر "والپا رايزو" در كنار اقيانوس كبير جنوبي حاضر شديم. يخ شكن نيروي دريائي شيلي به نام "پاردو" در كنار اسكله روي آبهاي ساكن و آبي رنگ اقيانوس لنگر انداخته بود.

عده زيادي در اطراف و داخل يخ شكن فعاليت داشتند. مشايعين در يك سمت و افسران زيادي از شعب مختلف ارتش شيلي ديده مي شدند. دسته موزيك ارتش براي نواختن سرود ملي شيلي خود را آماده مي كردند. فلاش دوربينهاي عكاسان، خبرنگاران و فيلمبرداران فضا را نورباران كرده بود.

يكي از خبرنگاران رو به عبدالله گفت: اگر كمي از حرارت كوير ايران را همراه مي آوردي در قطب ديگر هيچ نگراني نداشتي، و تازه مي توانستي يخهاي قطب را ذوب كني... ديگري پرسيد: آقاي اميدوار پس از قطب جنوب جائي مي ماند كه نديده باشيد؟ عبدالله جواب داد: بله. سيارات!

وزير دفاع، به اتفاق ساير شخصيتهاي شيلي براي بدرقه هيأت علمي نيز وارد شدند. پس از انجام تشريفات، ما از فرصت استفاده كرده و ازايشان تشكر و سپاسگذاري كرديم. او مرد بي تكبر و خودماني بود و به عبدالله گفت: "تشكر شما را مي پذيرم، ولي به شرط آنكه در بازكشت از سفر قطب مجدداً برنامه هاي تلويزيوني خود را اجرا كنيد تا من و فرزندانم و مردم شيلي از موقعيتهاي علمي و طبيعي قطب جنوب آگاه شوند."

سپس او به هر دو نفر ما گفت كه من تأسف مي خورم از اينكه، ممكن نشد شما دو برادر هردو به اين سفر برويد. و به اميد اينكه در يكي از سالهاي بعد، شايد خود من هم با شما چنين سفري را داشته باشم. درسفرمان به اتفاق عبدالله به قطب شمال و سپس سفر او در سال 1966 ميلادي به قطب جنوب، عبدالله در رديف مردان انگشت شماري از مردان اين روزگار درآمد كه از دو قطب زمين ديدار و مطالعه كرده اند. عبدالله نه تنها نخستين فردي است كه توانست يك فيلم مستند طولاني در مورد چگونگي هاي قطب ناشناخته جنوب به نمايش درآورد. بلكه اولين فرد از قاره آسيا است كه توانست در قاره منجمد قطب جنوب قدم بگذارد.

اين سفر حوادث و خاطرات زيادي را به همراه داشت كه قسمتي از ماجرا و سرگذشت يك ماه و نيم اين سفر را در كتاب "سفرنامه برادران اميدوار" خواهيد خواند.